1.bölüm= Sürpriz
Artık Harry’e Privet Drive o kadar sıkıcı gelmiyordu. Çünkü artık reşit olmuştu ve büyü yapabiliyordu. Yani Vernon enişteden, Dudley’den ve Petunya teyzeden kurtulmuştu Ve sık sık Ron, Hermione ve Ginny’le de konuşabiliyordu.
Dursley’ler büyüyü hiç sevmezlerdi ama onlara büyü yapılacak olsa yapmayacakları şey yoktu. Ve bu yüzden nerdeyse Dursleyler Harry’nin emrine amadeydiler. Ama ne diyelim gene de Harry için hayat eskisi gibi değildi. Sirius’u gerçekten özledim diye geçirdi içinden. Onun yaşaması için her şeyini verebilirdi. Ama iş işten geçmişti bir kere. O ölmüştü
Neyse diye geçirdi içinden, olan olmuştu, şimdi geçmişi değil geleceği düşünmek lazım dedi. Böyle içinden geçirirken camın tıklaması değil tangırdaması tüm düşüncelerini bozdu. Vernon enişteydi bu
“ Kahvaltı hazır”
“Tamam tamam geliyorum”
Harry ilk yürüyerek gitmeyi düşündü ama yeni öğrendiği için cisimlenmek çok hoşuna gidiyordu.
ŞAK!!!
-“Aaaa” petunya teyzenin korkmuş tiz sesiydi bu, çok kötü kulak tırmalıyordu. Ama Harry buna aldırmadan doğruca kahvaltı masasına gitti. Bir tabak aldı ve içine bir şeyler koydu. Tam merdivenden çıkarken Vernon eniştenin geğirme sesini duyup bir an önce odasına çıkmaya yeltendi.
Harry gene bu kahvaltıya kaldık derken cam tıkırtısını duydu ve doğruce cama baktı. Gelen bir baykuştu. Tanıdık birinin baykuşu Ron’un baykuşuydu. Küçücük olmasına reğmen bu sefer bir çok paket getirmişti onun için.bir mektup ve kocaman bir paket vardı. İl mektubu açıp okudu.
Sevgili Harry
Yarın saat 5 gibi bizim eve gelsen iyi olur sana bir sürprizimiz var
Sana bir ipucu vereyim fırtık ismi senin beyninde neler canlandırıyor?
Ronald Weasley
-“fırtık mı??”
bu Sirius’tu. Ama onunla ilgili ne olabilirdi ki o ölmemiş miydi yoksa- hayır ölmüştü, yeni Harry öyle görmüştü kendi gözleriyle görmüştü. Ama sonra her şeye “ yeteeeer” diye bağırarak paketleri açtı.içinde kocaman bir kutu vardı. Açtı veee içindede mrs. Weasley’in muhteşem kıymalı böreklerinden Harry hemen o kıymalı börekleri yedi ve petunya teyzenin hazırladığı kahvaltı bir kenara koyuldu.
ERTESİ SABAH
Harry sabah gözlerini açtığında ilk petunya teyzenin o yüzündeki korkunç gülümsemeyi gördü. Herhalde bir kabustur deyip gözlerini ovuşturdu.
“Boşuna gözlerini ovuşturma Harry Potter bu bir rüya değil daha doğrusu kabus değil”
Gerçekten de öyleydi Petunya Teyze elinde Harry’nin asasıyla gülüyordu.
“eğer bir şey yaparsan onu kırarım”
***************